برچسب: اقتصاد،مقاله

با توجه به آمار و روایات تاریخی میتوان با قطعیت گفت که شاخص های کیفیت زندگی پس از انقلاب صنعتی در اکثر کشورهای دنیا با بهبود قابل توجه ای روبرو شد. در ابتدای این پدیده تاریخی اقتصاددانی به نام آدام اسمیت در کتاب خود که به شرح منابع رفاه میپردازد گفت که ثروت کشورها بخاطر اختصاص دهی کارهای مختلف به گروه های متخصص یا به عبارتی تخصیص کارها میباشد. به طور مثال در یک رستوران، اگر هر کارمندی به تهیه صفر تا صد یک غذا بپردازد زمان زیادی صرف پخت هر غذا خواهد شد و نتیجه ای مطلوب و یکسان در تمام طول حتی یک شب از هر یک نوع غذایی بدست نخواهد آمد چراکه هر بشقاب از یک غذای خاص توسط یک فرد با مهارت های منحصر به فرد و نقاط ضعف و قوت خاص او آماده شده است. کاری که امروزه در رستوران ها انجام میشود این است که هرکس مسئول بخش خاصی از روند تهیه غذاها میباشد، یک نفر به شستشوی مواد اولیه میپردازد، دیگری در صورت نیاز کارهای پوست کندن مواد اولیه را برعهده دارد و آشپز وظیفه درست کردن غذا را برعهده دارد، این یک مثال بسیار ساده سازی شده از تخصیص کارها است. تخصیص کارها یعنی هرکس به کاری بپردازد که در آن مهارت بیشتری دارد و نتیجه طبیعی تخصیص کارها این است که برای تولید یک محصول نهایی، تعداد زیادی از افراد باید با یکدیگر کار کنند. آدام اسمیت در ادامه کتاب خود میگوید که در هر جامعه پیشرفته، یک کشاورز تنها به کشاورزی میپردازد، یک تولید کننده تنها یک تولید کننده است و به همین ترتیب الی آخر. برای تولید یک محصول کامل تقریبا در تمامی موارد تعداد زیادی از انسان ها با مهارت های گوناگون مورد نیاز هستند.
اقتصاد

تخصیص کارها

با توجه به آمار و روایات تاریخی میتوان با قطعیت گفت که شاخص های کیفیت زندگی پس از انقلاب صنعتی در اکثر کشورهای دنیا با

ادامه مطلب