اینترنت اشیا یا به اختصار IOT در واقع میلیاردها دستگاه هایی هستند که در تمام نقط جهان به اینترنت متصل اند و با یکدیگر داده به اشتراک میگذراند. به لطف چیپ های کامپیوتری فوق ارزان و امکانات شبکه وایرلس، امروزه این امکان وجود دارد که هرچیزی را، فارغ از انداره آن، به سیستم IOT متصل کرد. وصل کردن این ابزارها به یکدیگر و اضافه کردن سنسور به آنان یک سطحی از هوش دیجیتال میدهد که در صورت دیگر از آن بی بهره بودند. اینترنت اشیا یا IOT در واقع در حال هوشمند سازی دستگاه هایی میباشد که ما هرروزه با آنان سر و کار داریم و به عبارتی در حال هوشمند سازی محیط اطراف ما انسان ها میباشد. این امر با ترکیب دنیای فزیکی اطرف ما و دنیای دیجیتال در حال رخ دادن است.
یک مثال برای دستگاه های IOT
به طور کلی میتوان گفت که هر شیئی میتواند تبدیل به یک دستگاه IOT شود، هدف از اتصال اشیا به اینترنت اشیا کنترل یا انتقال داده از آنان و یا به آنان میباشد.
به طور مثال یک لامپ میتواند با استفاده از یک اپ روی گوشی هوشمند خاموش و یا روشن شود. دستگاه های IOT میتوانند به سادگی یک اسباب بازی بچگانه یا به پیچیدگی یک ماشین بدون سرنشین باشند. یک دستگاه IOT بزرگ، ممکن است خود تشکیل شده از چندین بخش مختلف از اشیایی باشد که هرکدام خود به تنهایی یک دستگاه IOT میباشند، به طور مثال یک هواپیما که به طور دائم در حال انتقال و دریافت داده های مختصات مکانی و جغرافیایی میباشد تا مطمئن شود که در بهینه ترین حالت ممکن حرکت میکند. قدم بلندپروازانه بعدی شهرهای هوشمند میباشند که هر منطقه از آن ها پر از سنسور های مختلف برای درک و کنترل محیط زیست مورد بحث میباشد.
به طور کلی دستگاه IOT دستگاهی میباشد که به طور معمول اتصال به اینترنت از آن انتظار نمیرود و علاوه بر این ویژگی، میتواند بدون نیاز به دخالت یک انسان، به اینترنت وصل شود و ارتباطات لازم با شبکه مدنظر را برقرار کند. بخاطر این شرایط است که به طور مثال یک دستگاه PC یا یک گوشی هوشمند جزو دستگاه های IOT درنظر گرفته نمیشوند ولی یک مچ بند که علائم حیاتی صاحب خود را به طور ۲۴ ساعته تحت نظارت قرار میدهد را میتوان جزو دستگاه های IOT درنظر گرفت.
